Barcelona

Oud, trendy, hip, veelzijdig, rijk, multi-cultureel, Art Nouveau en Gaudi. CampNou, donkere steegjes, grote parken, heel veel tapasbars en de Santa Maria del Mar. Dat is Barcelona in een paar woorden zoals wij het onlangs ervaren hebben. Met dertig graden en heerlijke gazpacho (zonder garnituur overigens). 

Ons kleine familiehotel bevond zich in de wijk El Raval op een steenworp afstand van de bibliotheek.

Wie het boek 'De schaduw van de wind' van Carloz Ruiz Zafon gelezen heeft, kan vast nog wel de sfeer en het beeld oproepen van de nauwe straten en de vele bogen tussen de huizen. In El Raval is bij de Carrer de l'Arc del Theatre de fictieve ingang te vinden naar het 'Kerkhof der Vergeten Boeken'. Wij bezochten Palau Güell, één van de eerste werken (huizen) van Gaudi, dichtbij het fictieve 'Kerkhof der vergeten boeken' gelegen. Zo konden we weer wat proeven van de sfeer uit het boek, al heeft Palau Güell verder niets met het boek van doen. Het is het idee.

El Raval

Aan de andere kant van de drukke Ramblas, de brede wandelboulevard, bevindt zich de wijk El Born (aansluitend aan de Barri Gòtic). In El Born staat de prachtige Santa Maria del Mar. Ildefonso Falcones schreef een paar jaar geleden 'De kathedraal van de zee', een verhaal waarin hoofdpersoon Arnau begin veertiende eeuw opgroeit in een bruisende binnenstad waar de Santa Maria del Mar in aanbouw is. Eén van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb en het is geweldig om de kerk te zien en te bezichtigen. Het verhaal van 'De kathedraal van de zee' komt op een bijzondere manier tot leven.

Terug naar de Ramblas (of Rambla) vind je de grootste versmarkt van Spanje, de Mercat de la Bouqueria. Vanwege de stank van vlees en vis zijn we niet verder dan de ingang gekomen, hebben we snel wat foto's gemaakt en een beker heerlijke vruchtensmoothie gekocht. Ieder een beker dan wel. De fruitkramen zien er overigens wel fantastisch mooi uit, zoals ze het fruit uitgestald en opgestapeld hebben.

Maar voor ons toch liever een markt van een ander kaliber, zoals de kleinere markthal in El Born. Minder druk en minder stank. Misschien dat het allemaal wat minder mooi uitgestald staat, maar de smaak van de lokale producten is heerlijk en daar gaat het uiteindelijk om. Zoete Spaanse vijgen, sappige wilde perziken en smaakvolle tomaten. 

http://www.boqueria.info/index.php

Ik geloof ook niet dat ik ooit zoveel eethuisjes bij elkaar heb gezien als in Barcelona. Overal waar je kijkt zie je tapasbars, van trendy tot eenvoudig en van toeristisch tot local. Vooral in de toeristische wijk Barri Gotìc zie je de toonbanken van de tapasbars vol met hapjes staan, zoals kunstige sneetjes belegd stokbrood. Ik heb er geen foto's van gemaakt, maar als je 'tapasbars barcelona' googeld en op afbeeldingen kijkt, dan krijg je een beeld hoe zo'n toonbank er uitziet. Natuurlijk was ik het liefst iedere bar binnen gelopen om al het moois vast te leggen, maar als je er verder niets te zoeken hebt wordt dat wel wat overdreven.

Buiten het toeristische gedeelte zie je meer de rechthoekige bakken met tapas waar de locale bevolking aan de bar iets nuttigt. Als je Barcelona te voet ontdekt krijg je een goed beeld hoe de sfeer in de straten verandert naarmate je van de ene wijk de andere inloopt. En Barcelona is goed beloopbaar.

    

Ondanks dat ons het aantal vegetarische tapa (meervoud toch of is dat die met de s?) wat tegenviel, heeft Barcelona wel aardig wat vegetarische restaurants. Op de langste dag van het jaar aten we in El Raval bij Veggie Garden, een Nepalees vegetarisch restaurant. Juist in de wijk El Raval zie je veel verschillende nationaliteiten en dus ook dito eethuisjes. Patatas bravas en Pan con tomate is lekker voor een keer, maar soms wil je toch ook wat anders. 

Slenterend door de straten van Barcelona kom je vaak bijzondere zaken tegen. Zoals Stickhouse, een ijssalon waar ze homemade ijslollies verkopen die gemaakt worden van natuurlijke ingrediënten. Vooral de manier waarop de ijsjes gepresenteerd worden is heel bijzonder om te zien, zo keurig in het gelid.

En wat te denken van de vele chocolateriën en patisseriën. Het oogt vooral mooi om naar te kijken, maar met dertig graden ga ik toch maar geen chocolade kopen. Nou ja, een klein reepje dan bij MX, Museu de la Xocolata. En natuurlijk meteen opeten en genieten, want het is heerlijke chocolade en nog niet gesmolten. 

Oh ja, omdat iedereen (echt iedereen) ons waarschuwde voor de vele zakkenrollers, durfde ik het niet aan om mijn spiegelreflexcamera mee te nemen. Om toch wat foto's te kunnen maken (want stel ik zou spijt krijgen als ik het niet deed) heb ik een kleine digitale compact camera meegenomen, type traag model. Maar beter dan niets of mijn Nikon kwijt te raken. Overigens hebben we geen enkele keer last gehad van rollers of ander gespuis. Tenminste, ik mis niets...

Bankje in Parc Güell (Gaudi)

De bekende schoorstenen van Gaudi

Een bijzondere poes