Zoete aardappelsoep met kokos, gember en harissa

Wie van Indiaas eten houdt zou beslist deze soep eens moeten maken. Waarschijnlijk is het de combinatie van kokos, gember en de scherpe harissa waardoor ik hierbij de associatie met het Indiase eten krijg, want zoete aardappel (bataat) komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika en heeft naar mijn weten niks met de Indiase eetcultuur te maken. En harissa komt uit Tunesië en wordt veelal in Noord-Afrikaanse landen bij de bereiding van diverse gerechten gebruikt.

Hoe dan ook, ik kreeg het recept van een trouwe blogvolger die het op haar beurt weer van internet geplukt had en naar eigen smaak aangepast heeft. De harissa is toegevoegd aan het oorspronkelijke recept, maar dat geeft wel net de pit die de soep nodig heeft. 

Ik heb zelf een halve theelepel harissa toegevoegd (anders sta ik in brand), maar voor echte 'diehards' op het gebied van pittig eten is dit natuurlijk niks. Voeg dus gerust wat meer van dat scherpe spul toe.

olijfolie

2 uien

3 tenen knoflook

500 gram zoete aardappel, geschild

2 theelepels geraspte verse gember

1 theelepel sereh (citroengras)

2 dl kokosmelk

1/2 theelepel harissa

1 liter bouillon

peper en zout

Snijd de uien en knoflook in stukken en fruit dit langzaam in de olijfolie. Voeg de stukken zoete aardappel en gember toe en fruit dit zo'n 10 minuten mee. Voeg de sereh toe en vervolgens de bouillon. Laat het geheel een kwartier zachtjes koken totdat de aardappel gaar is. Voeg de kokosmelk en harissa toe en pureer de soep met een staafmixer of in de blender.

Proef of de soep op smaak is en voeg eventueel nog wat zout, peper of harissa toe.

La Madonna col Bambino en een Italiaans lunchbuffet

Iedere tweede zondag van de maand, van oktober t/m maart, organiseert Bibliotheek Hoogeveen een Bordje Cultuur, een culturele activiteit voorafgegaan door een lekkere lunch. Dit seizoen staan een aantal landen centraal en mocht ik voor de maand december een Italiaans lunchbuffet verzorgen. 

Voor het eerst in mijn leven voor zo'n veertig personen een lunchbuffet klaarmaken was natuurlijk een uitdaging waar ik geen nee tegen kon zeggen. En dan ook nog een Italiaans lunchbuffet. Het was meer dan een geweldige ervaring en uiteindelijk ook uitputtend, maar dat kwam door mijn eigen logistieke aanpak. 

De foto's zijn kwalitatief helaas niet goed gelukt, maar ze geven wel een beeld weer van de sfeer en het buffet. Een aantal recepten staan al wel op mijn blog, maar nog lang niet alles. Ik zal van enkele gerechten een beschrijving geven hoe ik het gemaakt heb. Vooral de relish van de granaatappelpitten met sjalot en munt viel erg in de smaak. 

Dat de granaatappel tijdens de lezing van Margaret Breukink over 'La Madonna col Bambino' veelvuldig genoemd werd als symbool voor vruchtbaarheid binnen de afbeeldingen van Maria met kind was een mooie (en toevallige) bijkomstigheid.

De vrucht ziet er gewoon prachtig uit en smaakt heerlijk. En hij schijnt heel erg gezond te zijn! 

Voor wie benieuwd is wat er op het buffet stond, zal ik daar eerst een overzicht van geven. De gerechten met een link zijn terug te vinden op mijn blog of op andere websites. Het recept voor de soepen is verderop in dit stuk terug te vinden. 

Kakifruit en rucolasalade

Marianne en ik (rechts) aanschouwen het buffet

Courgettesoep met prei en gerookte knoflook

Geroosterde tomatensoep met sjalot en tijm

Salade van radicchio, rucola, mini-mozzarella, coeur de boeuf (tomaten), basilicum, rode 

bietenscheuten, vijgen-dadel-azijn en olijfolie

Kakifruit en rucolasalade met een relish van granaatappel en munt en een dressing van frambozenazijn en olijfolie

Pastasalade met geroosterde paprika, bosui, tomaten en diverse verse kruiden

Frittata met zoete ui en paprika

Frittata met geroosterde groene asperges en dille

Een Italiaanse kaasplank

Een vleesplank met biologisch scharrelvlees

Olijven

Diverse soorten brood

Boter, knoflookboter en pesto

Schaaltjes met noga en Mestreechter Steerkes (chocolade sterretjes)

Italiaanse chocoladetaart met Frangelico (hazelnootlikeur)

De kaas- en vleesplank werd verzorgd door Breider (kaas, wijn en delicatessen)

    

Courgettesoep met prei en gerookte knoflook

1 kilo courgette

een dunne prei

2-3 tenen gerookte knoflook

boter en/of olijfolie
peper en zout uit de molen

1 liter bouillon

Snijd de courgette in stukken en de prei in ringen. Hak de knoflook. Bak de courgette, prei en knoflook in ongeveer 40 tot 45 minuten langzaam gaar in boter en/of olijfolie. Breng het op smaak met peper en zout. Pureer de groenten met een staafmixer of in de blender en voeg vervolgens de bouillon toe. Iets minder bouillon maakt de soep uiteraard dikker.

Maak de soep af met een scheut room, basilicum, bosui of bieslook. Blauwschimmelkaas smaakt ook erg goed bij deze soep.

Geroosterde tomatensoep met sjalot en tijm 

1 kilo roma tomaten (pomodori)

4 sjalotten

3 takjes tijm

1 eetlepel balsamicosiroop

1 eetlepel suiker

1 eetlepel olijfolie

peper en zout uit de molen

Optioneel: 4 teentjes knoflook

1 liter bouillon

Snijd de tomaten en de sjalotten in vieren. Doe hetzelfde met de knoflook. Meng alle ingrediënten door elkaar en rooster het geheel in een half uur op 200-220 C'. Pureer de groenten met een staafmixer of in de blender en voeg de bouillon toe. 

Maak de soep af met een dot crème fraîche of room, wat basilicum of andere kruiden en geraspte kaas.

Frambozen cheesecake brownies

Ik zag ze op Pinterest voorbij komen, deze raspberry cheesecake brownies. 
Het oorspronkelijke recept is afkomstig van de Hummingbird Bakery in Londen. Dit is een variant op dat recept. 
In plaats van een soort frosting op de cheesecake is er in dit recept voor gekozen om nog een dun laagje van het browniebeslag op de cheesecake te doen.
Zelf heb ik de hoeveelheid suiker in het recept (drastisch) aangepast en achteraf had er wel een dubbele hoeveelheid frambozen in verwerkt mogen worden, omdat de frisse smaak daarvan juist een goede tegenhanger is van de zoete cheesecake en brownie.
Maar het viel zeker in de smaak bij ons bezoek. Ik had deze cheesecake brownies, samen met de Bramley apple pie, als verjaardagstraktatie gemaakt. Inmiddels is het al zover dat een aantal vrienden het zeer waarderen dat er hier in huis steeds iets anders uit die oven komt. Dat het homemade moet zijn is vanzelfsprekend.

En ik werd blij verrast met het fantastische boek van Simone van den Berg: digitale foodfotografie.

Ik kan niet wachten om hiermee aan de slag te gaan of me er in ieder geval meer in te verdiepen. Er is nog zoveel te leren. Sowieso. Gelukkig.

Maar dat je de tijd moet nemen om mooie foto's te kunnen maken en te bekijken wat je gemaakt hebt, is me inmiddels wel duidelijk. Op onderstaande foto lijkt het wel alsof iemand een hapje uit de bovenste brownie genomen heeft. Stiekem.

Voor de brownie

200 gram pure chocolade

200 gram boter

200 gram poedersuiker

3 eieren

110 gram bloem

Voor de cheesecake

400 gram verse roomkaas

100 gram poedersuiker

1/2 theelepel vanille-extract

2 eieren

125 gram frambozen

Smelt de chocolade au bain marie. Klop de boter en de suiker tot een smeuïg geheel. Voeg één voor één de eieren toe. Zeef de bloem en voeg ook dit aan het beslag toe. Meng geleidelijk de gesmolten chocolade door het beslag.

Bekleed een vorm van ongeveer 23x33x5 cm met bakpapier en giet ruim driekwart van het browniebeslag hierin. Strijk de bovenkant glad.

Meng de roomkaas met de suiker en het vanille-extraxt tot een dik en glad geheel. Voeg één voor één de eieren toe tot er een romig geheel ontstaat. Schep het mengsel op het browniebeslag en strijk ook hier de bovenkant glad.

Verdeel de frambozen erover en tot slot het overgebleven browniebeslag.

Bak de frambozen cheesecake brownies op 170 graden in ongeveer 40 minuten gaar. 

De cheesecakelaag moet stevig aanvoelen en de randen moeten goudbruin gekleurd zijn.

Laat de koek minimaal 2 uur opstijven en afkoelen.

Imam Bayildi

Iets meer dan een maand geleden at ik voor het eerst Imam Bayildi, een Grieks/Turks gerecht van gestoofde aubergine met tomaat, knoflook en peterselie. Heel eenvoudig, maar zoals vaker met authentieke Griekse gerechten ook heel erg lekker.

En met 30 graden op een Grieks terras op Andros smaakt het nog wat beter. Andros is het meest noordelijk gelegen eiland van de Cycladen, een eilandengroep ten oosten van Athene. Een prachtig groen en rustig eiland met verlaten dorpjes en waanzinnig veel kapelletjes. Heerlijk om te wandelen en te genieten van de omgeving met zijn witte huisjes, omringd door citroen-, vijgen- en granaatappelbomen. Helaas was het vijgenseizoen afgelopen, maar de zoete, weeïge geur van de vijgen was nog goed te ruiken.

Het doet me denken aan het verhaal over Imam Bayildi, de flauwgevallen priester. Een verhaal met verschillende versies, maar het komt erop neer dat de geur en het uiterlijk van de gestoofde aubergines zo overweldigend was voor een rondtrekkende priester, dat hij flauwviel.

Eén van de verhalen en recepten staat op Greek Vegetarian, maar enig speurwerk levert nog meer aan verhalen op.

Imam Bayildi wordt op verschillende manieren klaar gemaakt. Bij Stivari Gardens in het oude vissersdorpje Batsi, waar we dit gerecht aten, kregen we de aubergine in twee helften met daarop een laag gestoofde ui en tomaat.

Ik heb de Imam op eenzelfde manier gemaakt en heb me voor het recept laten inspireren door het blog van Greek Vegetarian.

Als bijgerecht of met een salade en brood is het recept voor vier personen, tenzij je het zo lekker vindt en voor een hele aubergine gaat. 

We aten de Iman op Andros met een Griekse salade met 'local cheese'; een soort feta, maar dan smeuïger. Ik heb de smaak proberen te evenaren door feta met zachte geitenkaas te mengen.

2 aubergines

1 grote ui of 2 banaansjalotten

3 tenen knoflook

400-500 gram tomaten

peper en zout

olijfolie

3 eetlepels peterselie

een halve dl water

Snijd de aubergines in de lengte doormidden, kerf het vruchtvlees in, sprenkel er wat olijfolie over en plaats ze in een ovenschaal een half uur in de oven op 200' C totdat het vruchtvlees zacht is. Eventueel wat langer als dat nodig is.

Snipper de ui of sjalot en fruit dit in olijfolie tot de ui zacht is. Pers de knoflook erboven uit en fruit dit mee. Snijd de tomaten in blokjes en voeg dit toe. Laat het geheel zo'n 20 minuten pruttelen. Breng het op smaak met peper en zout. Voeg ook een deel van de peterselie toe.

Verdeel het mengsel over de aubergines, voeg wat water toe en plaats het nogmaals een half uur in de oven.

Strooi tot slot nog de resterende peterselie erover.

Elleboogjes uit de seventies

Net als Miracoli zijn elleboogjes voor mij onlosmakelijk verbonden met de jaren zeventig. Volgens mij is Miracoli nog steeds verkrijgbaar, maar voor wie het niet kent: het is een pak spaghetti met een zakje tomatensaus, een zakje kruiden en een zakje kaaspoeder. Toen vond ik dat heerlijk, maar nu maak ik toch liever zelf de tomatensaus en koop ik een stuk Parmezaanse kaas om zelf te raspen.

In diezelfde tijd maakte ik ook kennis met de elleboogjes. Eigenlijk macaroni, maar ook weer niet helemaal, want de Italiaanse macaroni ziet er toch echt anders uit. 

Mijn moeder maakte van de elleboogjes altijd een heerlijke ovenschotel. Ik weet niet meer precies hoe ze dat in die tijd klaar maakte, maar het was in ieder geval niet zoals de bekende macaroni met ham en kaas of de Amerikaanse Mac 'n cheese.

Mijn moeder maakte macaroni met veel groente, reepjes omelet en kaas.

Omdat het zo'n heerlijk en gemakkelijk gerecht is, maak ik de macaroni schotel regelmatig zelf. Tijd dus om het nu ook maar eens op mijn blog te plaatsen. De reepjes omelet heb ik overigens uit het recept geschrapt. 

Een tijd geleden ontdekte ik dat wortelpeterselie een heerlijke toevoeging is in deze schotel. Helaas is die wortel bij ons niet veelvuldig te krijgen, maar voor wie een moestuin heeft en dit zelf kweekt of een adres weet waar dit te koop is, raad ik het zeker aan. 

400 gram macaroni

2 preien

3 paprika's, tricolore

1 courgette

2 bakjes (kastanje)champignons

2 tenen knoflook

1 wortelpeterselie of 2 stengels bleekselderij

olijfolie

herbamare (kruidenzout)

1/2 theelepel paprikapoeder

1/2 theelepel cayennepeper

1 theelepel basilicum

1 theelepel oregano

geraspte kaas

Maak de groenten schoon en snijd alles in kleine stukken. Fruit de prei met de knoflook in olijfolie. Voeg de paprika's, courgette, wortelpeterselie of bleekselderij toe en fruit alles mee. Voeg ook de champignons toe. Als er genoeg vocht vrijgekomen is voeg je zout (herbamare), kruiden en specerijen toe. Laat alles een tijdje smoren totdat de groente voor jou gaar genoeg zijn. Ik hou er bij macaroni van dat de groente lekker zacht zijn, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Kook de macaroni met wat zout beetgaar. Giet hem af en meng dit door de groente.

Vul een ovenschaal met de macaroni, strooi er geraspte kaas over (lekker royaal) en zet de ovenschotel in een voorverwarmde oven (ongeveer 200 graden) of onder de grill totdat de kaas gesmolten en goudbruin is.

Speltcake met blauwe bessen en zure room

De lekkerste baksels, wordt vaak gezegd, zijn de mislukte exemplaren. Appeltaarten die te vroeg uit de vorm gehaald worden en door de warmte uit elkaar vallen; broden die gebarsten korsten hebben waar dat niet zouden mogen, maar waardoor ze er wel smakelijker uitzien.

Deze speltcake met blauwe bessen voeg ik aan dit rijtje toe. Alle bessen waren naar beneden gezakt, waardoor de cake niet goed uit de vorm te krijgen was en uiteindelijk in meerdere delen tevoorschijn kwam. Normaal wentel ik het fruit even door de bloem, waardoor het over het algemeen beter verdeeld door de cake blijft. Dat had ik nu niet gedaan. Een mogelijke reden voor deze 'mislukking', maar de smaak was heerlijk en de structuur lekker klef door het vocht van de bessen. Een droge cake is aan mij niet besteed.

Het recept voor de speltcake met blauwe bessen was in eerste instantie bedoeld voor de rubriek Kokenderwijz in het magazine Kinderwijz, waar ik tweemaandelijks voor schrijf. Uiteindelijk kregen zij van mij een ander recept met blauwe bessen en krijgt de speltcake een plekje 'in de keuken'.

De donkere kleur van de cake komt overigens door de palmsuiker die ik gebruikt heb. Op SuikerWijzer kun je hier meer over lezen.

In plaats van speltbloem kan natuurlijk ook tarwebloem gebruikt worden.

125 gram roomboter

150 gram (palm)suiker

sap en rasp van 1 citroen

125 ml zure room

3 eieren

200 gram (spelt)bloem

1,5 theelepel bakpoeder

snufje zout

200 gram blauwe bessen

Klop de boter met de suiker tot een romige massa. Voeg het sap en rasp van de citroen toe, evenals de zure room. Voeg één voor één de eieren toe en blijf nog zo'n vijf minuten doorkloppen. Zeef de bloem en bakpoeder en schep dit met het snufje zout door het beslag.

Wentel de bessen door wat bloem en schep dit voorzichtig door het beslag.

Doe het beslag in een beboterde cakevorm en bak de cake op 160' C in ongeveer een uur goudbruin.

Serveer de cake eventueel met een dot room en fijngehakte munt.

Speltbrood met tuinbonen, feta en munt

Een aantal zaterdagen per jaar is er in Deventer 'Brocante aan de IJssel'. Een gezellige markt met leuke oude spullen, die het meestal ook goed doen op de foodfoto's die ik maak.

Ik ben nog steeds op zoek naar een mooie oude spatel en een oud broodmes met een groen handvat, maar het zijn geen winkels waar je naar toe gaat om iets dergelijks te kopen. Je moet het net treffen en dat is ook wel weer het leuke van brocantemarkten. Soms kom je met verrassende andere spullen thuis, zoals dat leuke oude emaille bordje op de foto voor 50 cent. 

Deventer heeft natuurlijk meer te bieden dan de brocantemarkten. Het is een prachtige hanzestad en één van de oudste steden van Nederland. Alleen al struinen door de stad is de moeite waard.

Op zaterdag is er een kleine biologische markt waar ik een heerlijk speltbrood kocht van Sallands Houtovenbrood. 

Een mooi stevig brood met een bite en in dit geval erg geschikt om te beleggen met tuinbonen en feta.

Ik heb de tuinbonen in een pan met knoflook gaar gesmoord. Ik weet nog dat mijn moeder dat altijd met jonge tuinbonen deed in plaats van ze te blancheren. Dat was lekkerder, zei ze. Deze tuinbonen leken me klein genoeg om daar hetzelfde mee te doen. De grijze vliesjes gingen er grotendeels vanzelf af, waardoor de bonen nu dubbel gedopt zijn. Maar dat hoeft natuurlijk niet.

Sallands Houtovenbrood

Speltbrood

500 gram tuinbonen (ongedopt)

olijfolie

1 teen knoflook

peper en zout

feta

stevig brood

verse munt

Dop de tuinbonen en smoor ze met de uitgeperste knoflookteen in wat olijfolie gaar. Eventueel kun je ze dubbeldoppen, maar dat hoeft niet.
Breng de tuinbonen op smaak met peper en zout.
Snijd dikke plakken brood af (ambachtelijk brood snijd ik altijd zoveel mogelijk zelf) en beleg dit met feta en tuinbonen. Strooi er tot slot nog wat muntblaadjes over.

Stuffed Peppers

Vaak zie je in van die kleine lokale tavernes in Griekenland 'Stuffed Peppers' op de menukaart staan. Als mezze. Een heerlijk gerecht dat uit weinig ingrediënten bestaat en redelijk snel klaar is. Het meeste werk is nog wel om die zaadlijsten uit de pepers halen.

Verleden week vroeg ik via Twitter of iemand weet hoe deze pepers heten. Ik heb nog steeds geen idee. Vandaar dat ik ook geen andere titel voor het gerecht weet te bedenken. Het blijven dus de Stuffed Peppers, zoals ze ook in Griekenland genoemd worden.

Ik zie ze wel eens bij een Turkse of Marokkaanse winkel liggen, meestal met een stuk of tien in een zakje. Ze hebben de smaak van paprika's, maar ze zijn kleiner en smaller (zo'n 15 cm lang). Ze zijn echter weer groter dan de pepers die we kennen. 

Voor de vulling heb ik een mengsel gemaakt van feta met ricotta. Roomkaas zou ook kunnen. Of alleen feta, maar dan gaat de smaak van de kaas wel erg overheersen. 

8-10 groene zoete pepers

200 gram feta

200 gram ricotta

2 eetlepels olijfolie

peper en zout

4 eetlepels gehakte peterselie of oregano

Snijd de kapjes van de pepers en haal de zaadlijsten er met een mesje uit.

Meng de overige ingrediënten en vul hiermee de pepers. Duw het kapje er weer op en leg ze in een ovenschaal. Sprenkel er nog wat olijfolie over en bak de pepers op 200' C in een ongeveer een half uur gaar.

Griekse pasta met knoflook en kruiden

Kritharaki heet deze Griekse pasta in de vorm van grote rijstkorrels. Tot nu toe kende ik het alleen als bijgerecht bij een Griekse maaltijd; van die rode hoopjes pasta in tomatensaus.
Maar een tijd geleden zag ik in een supermarkt deze pasta liggen en besloot ik toch maar eens een zak mee te nemen. 
Kritharaki is overigens ook bekend onder de namen Orzo (Italiaans), Risoni (Engels), maar ook als Griekse rijst.

Ik heb de pasta klaar gemaakt met knoflook, amandelen en diverse kruiden uit onze kruidentuin. Op dit moment groeit en bloeit alles volop en het is eigenlijk zonde om er niet optimaal gebruik van te maken. Kruiden drogen kan altijd nog, maar vers smaakt het nu eenmaal anders.
Ik zou er normaliter wel op letten om kruiden bij elkaar te zoeken die ook wel bij elkaar passen, maar dat heb ik nu losgelaten. Ik ben gaan plukken totdat ik vond dat ik genoeg had. 
Vier flinke eetlepels gehakte verse kruiden zijn door het gerecht gegaan en het smaakte verrukkelijk.
De volgende kruiden heb ik hiervoor gebruikt: kervel, munt, citroentijm, dragon, oregano, marjoraan, bieslook en koriander. 

We aten dit gerecht met Griekse Stuffed Peppers. Een soort zoete pepers gevuld met feta, ricotta en oregano. Ik weet nog steeds niet wat de Nederlandse naam voor deze pepers is, maar enig speurwerk leverde me wel de namen Cubanelle peppers, Bull's Horn en Anaheim op. 
De stuffed peppers met foto's van de pepers zal ik binnenkort posten. 

300 gram kritharaki

flinke scheut olijfolie

3 tenen knoflook

1 kleine zoete peper 

(Cubanelle Sweet Pepper)

100 gram amandelen, grof gehakt

4 eetlepels gemengde verse kruiden

peper en zout

Kook de kritharaki volgens de aanwijzing op de verpakking gaar. Ik ben daar zelf van afgeweken door de gare pasta even af te spoelen. Het hoort eigenlijk niet zo, maar ik vind dat nu eenmaal lekkerder.

Snijd de zoete peper in ringen of repen als hij wat groter is. Fruit de uitgeperste knoflook en de zoete peper in de olijfolie. Voeg de gehakte amandelen toe en bak dit even mee. Meng vervolgens de pasta en kruiden erdoor en breng het gerecht op smaak met peper en zout.

Zowel warm als koud smaakt het prima, maar ik heb wel een voorliefde voor koude gerechten die eigenlijk warm horen te zijn.