Minny's Caramel Cake

Verleden jaar las ik 'Een keukenmeidenroman' van Kathryn Stockett. Een prachtig, ontroerend en soms ook humoristisch boek over zwarte keukenhulpen in blanke gezinnen begin jaren 60 in Jackson, Mississippi. Behalve de zorg voor de huishouding namen de hulpen ook de zorg en opvoeding van diens kinderen op zich.
In het verhaal volgen we drie moedige vrouwen. De blanke 23-jarige Eugenia, bijnaam Skeeter, die graag schrijfster wil worden en de twee zwarte hulpen Aibileen en Minny. Skeeter besluit de levensverhalen van de zwarte hulpen te verzamelen en te vertellen, waarbij ze hulp krijgt van Aibileen en Minny. 

Minny staat vooral bekend om haar kookkunsten, zoals de bekende en beruchte Chocolate Pie en natuurlijk de Caramel Cake (een 'southern prize-winning' cake).  

Minny met de 'chocolate pie'

Ik raakte tijdens het lezen van het boek enigszins geobsedeerd door Minny's Caramel Cake. Avonden aan een stuk heb ik via google-afbeelding allerlei karameltaarten bekeken, om er vervolgens niets mee te doen. Ik geloof niet eens dat ik karameltaart nu wel zo lekker zou vinden, maar toch. Mijn obsessie was blijkbaar zo erg dat ik via de post een potje Dulce de Leche toegestuurd kreeg. Heel lief.

Onlangs heb ik in de bioscoop de verfilming van het boek gezien: The Help. 

Nu had ik natuurlijk een beetje gehoopt dat ik Minny's Caramel Cake ook te zien zou krijgen, maar helaas.

Ik heb wel het originele recept weten te achterhalen en wil het hier graag met de liefhebbers delen.


In het recept voor de cake heb ik walnoten in plaats van pecannoten door het beslag gedaan. Voor de garnering heb ik wel pecannoten gebruikt.
En voor de karamelglazuur heb ik room in plaats van volle melk gebruikt, zoals dat in het recept stond en heb ik het ei dat erdoor moest weggelaten. 
Voor degenen die net als ik voor het eerst karamel maken; het is niet moeilijk, maar gesmolten suiker van 150 graden is echt heel heet. Het leek me namelijk wel leuk om een decoratief suikerwerk te maken voor op de taart. En die mooie suikerslierten krijg je door de gesmolten suiker aan een vork met snelle bewegingen te slingeren. Nu meen ik altijd dat wat ik een ander zie doen mij ook wel lukt, maar in dit geval werden het meer dikke druppels in plaats van slierten. En zo'n druppel belandde dus op mijn hand. 
De suikerdecoratie is nu net een partij bruine glasdruppels geworden, maar is daardoor wel weer passend bij de retrosfeer uit de jaren zestig.

Voor de cake

200 gram fijngehakte pecannoten, plus extra voor garnering

200 gram boter

400 gram suiker

4 eieren

1 theelepel vanille-extract

350 gram bloem

1/8 theelepel zout

3 theelepels bakpoeder

350 ml karnemelk

Klop de boter met de suiker en het vanille-extract tot een luchtige massa. Voeg de eieren een voor een toe en blijf nog zo'n vijf minuten kloppen. Meng de bloem, bakpoeder, zout en pecannoten. Voeg dit bloemmengsel samen met de karnemelk in gedeeltes toe aan het botermengsel.

Schep het beslag in een ingevette springvorm van 24 cm doorsnee en bak de cake in 55-60 minuten op 160 graden goudbruin.
Laat de cake afkoelen en snijd hem overlangs door midden.

Voor de karamelglazuur (creamy caramel frosting)

500 gram suiker
2 dl room

150 gram roomboter

1 theelepel vanille-extract

Smelt de suiker in een pan met een dikke bodem tot de suiker bruin van kleur is en iets gaat bruisen. Verwarm in een andere pan de room. Voeg dit geleidelijk toe bij de gesmolten suiker. Het geheel gaat nu nog meer bruisen. Wacht tot het bruisen minder wordt en de suiker met de room gemengd is. Voeg vervolgens het vanille-extract en de stukjes boter toe en roer tot alles gesmolten is en de karamelglazuur een homogene massa heeft.

Laat de glazuur iets afkoelen en klop het op tot het de juiste dikte heeft.

Verdeel eenderde van de karamelglazuur over de onderste cakehelft. Leg de andere helft erop en verdeel de rest van de glazuur over de bovenkant en de zijkant. 

Garneer Minny's Caramel Cake met pecannoten.

(Voor deze cake heb ik ongeveer driekwart van de glazuur gebruikt)

Gebakstel uit 1960

De oorspronkelijke bron van Kathryn Stockett voor Minny's Caramel Cake is een recept uit De Junior League van Memphis Cookbook uit 1952, ingediend door mevrouw Phil Thornton Jr.


Bron: http://scrumpdillyicious.blogspot.com/2011/03/minnies-caramel-cake-from-help.html

Rode kool met port en chocolade

Een paar jaar geleden kreeg ik van mijn moeder dit recept van rode kool met port en chocolade. Schrik vooral niet van de combinatie. De alcohol van de port verdampt wel en er gaat zo weinig chocolade door de rode kool dat het niet naar chocolade smaakt. Maar als je na het bereiden van dit gerecht denkt: "wat ruik ik toch?", dan is het de chocolade. Het is een vleugje 'anders' en daardoor verdient het een plekje op mijn blog.
Ik heb bij dit recept niet de hele kool gebruikt, maar ongeveer driekwart. In het recept heb ik wel een hele kool aangehouden. Van de kwart kool die ik bewaard heb wil ik een salade maken volgens een recept van Klary Koopmans. Met tahin en crème fraîche. 


Op de foto hieronder ligt voor de rode kool een oude koolschaaf uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Als het mes scherp is kun je de kool mooi dun schaven. Maar het mes is bot, dus heb ik een gewoon mes gebruikt om de kool te snijden. Wat mij betreft is het schoonmaken en snijden van groenten één van de toppunten van ontspanning. Ik zal er nooit een keukenmachine voor aanschaffen. Het is net zo ontspannend als koken op zich of met een goed boek afgesloten zijn van de wereld. Heerlijk! 

1 rode kool

1 eetlepel azijn

peper en zout

2 eetlepels suiker

4 kruidnagels

1 laurierblad

1 grote moesappel, in blokjes

2 eetlepels port

1 blokje pure chocolade 72% (ongeveer 10 gram)

Haal het buitenste blad van de kool en snijd hem in vieren. Snijd de harde witte kern weg. Schaaf de kool in dunne repen en breng hem aan de kook met 2,5 dl water en een eetlepel azijn. Voeg het zout toe. Zet het vuur laag en voeg de appel, suiker, peper, kruidnagels en laurier toe. Stoof de rode kool gaar. Voeg op het laatst de port en chocolade toe en laat het geheel nog even kort stoven.

Salade met avocado, venkel en verse kaas

Behalve dat ik mezelf als lekkerbek en Bourgondiër beschouw (zonder vlees en vis dan wel), is het me toch vooral te doen om eerlijke en pure producten. Met af en toe een heerlijke zoete suikerzonde.
In oktober 2011 (15-10) las ik in Dagblad van het Noorden een artikel over een kook- en kennisboek van orthomoleculair en natuurgeneeskundige Rineke Dijkinga, 'Weten van (h)eerlijk eten' genaamd. Over het boek staat geschreven dat het 'ongeveer de gebruiksaanwijzing van ons lichaam' is. 
Ik heb het boek inmiddels in huis en ik kan niet anders zeggen dan dat er heel veel achtergrondinformatie in staat over voeding als basis voor een goede gezondheid. Het Chinese gezegde 'de beste dokter staat in de keuken' staat dan ook niet voor niets prominent in het boek gedrukt. Nu durf ik niet te beweren dat uitsluitend gezonde voeding, voor wat dat ook wezen mag, voor een goede gezondheid zorgt. Maar de meeste producten die in de schappen van de supermarkt staan zijn nu niet bepaald om over naar huis te schrijven. Voorlopig houd ik me toch maar zoveel mogelijk vast aan die eerlijke en pure producten en dat zijn wat mij betreft in ieder geval geen pakjes, maar wel zoveel mogelijk verse producten.
Geïnspireerd op de 'salade Cum Laude' uit het boek van Rineke Dijkinga, maakte ik deze salade met avocado, venkel en verse kaas. Ja, die zelfgemaakte verse geiten-koemelkkaas waar ik eerder over schreef. En deze salade aten we weer bij die heerlijke pastaschelpen met kaas uit de oven. Dat maakt de Bourgondiër in me los.

1 little gem

1 venkel

1 avocado

bosui

tuinkers

peterselie

verse kaas

physalis (Kaapse kruisbes)

olijfolie

frambozenazijn

peper en zout uit de molen

Snijd of schaaf de venkel in hele dunne schijfjes. Marineer de venkel minimaal een half uur in olijfolie en frambozenazijn, zodat de schijfjes zacht worden. Maak de little gem, de bosui en de avocado schoon, snijd alles in stukken of ringen en verdeel dit over een groot bord. Leg hier en daar wat gemarineerde venkel op de salade, verkruimel de verse kaas erover, verdeel de kruiden erover en garneer het geheel met de vruchtjes. Sprenkel nog wat olie en azijn over de salade en breng het eventueel op smaak met peper en zout uit de molen.

Verse kaas maken

Ik las in het nieuwe kookboek van Yvette van Boven, 'Home Made Winter', hoe je in no-time een vers geiten-koemelkkaasje kunt maken. Overigens staat in haar eerste kookboek 'Home Made' ook hoe je zelf kaas kunt maken, maar vooral het idee om verse geitenkaas te maken sprak me in deze zeer aan. Ik heb er immers een zwak voor. 
Ik zag het ook al helemaal voor me: alle oude kaasfilters (faisselles) die we ooit in Frankrijk op diverse vlooienmarkten op de kop getikt hebben, uitgestald op het aanrecht en gevuld met verse kaas. Als ik vooraf wat logischer nagedacht zou hebben, dan had ik kunnen weten dat er van een liter melk niet veel meer dan een klein bakje kaas overblijft. Het merendeel van de melk bestaat namelijk uit melkwei, maar dat wordt weer voor andere doeleinden gebruikt, zoals het maken van ricotta.

Faisselles

1/2 liter volle melk

1/2 liter geitenmelk

3 eetlepels citroensap

2 theelepels zout

Verwarm beide soorten melk, het citroensap en het zout tot de melk gaat schiften. Laat dit een paar minuten doorkoken, zodat de wrongel zich van de wei scheidt. Giet het geheel in een zeef en laat de kaas goed uitlekken. Bekleed een kaasfilter (of een bakje met gaatjes) met een kaasdoek (of anders gewoon gaasdoek) en doe de kaas erin. Druk het goed aan, zet eventueel een gewicht erop en laat de kaas enkele uren of een dag staan, zodat het een stevig geheel wordt.

Dit kaasje heb ik verbrokkeld over een salade, waar het goed tot z'n recht kwam.

Mijn moeder kent dit soort verse kaas vooral als fluitkaas. Dat at ze vroeger als kind (in de jaren veertig) op brood met een laagje suiker erover. Het verschil is alleen dat de melk niet zuur gemaakt en verwarmd werd om het te laten schiften, maar al zuur was. Nu zou je zure melk waarschijnlijk weggooien, maar vroeger werd dat in een doek gegoten en opgehangen, zodat het uit kon lekken. 

Volgens mij wordt dit soort verse kaas door sommige mensen ook wel weer hangop genoemd, maar zeker weten doe ik dat niet. Zelf maak ik hangop van yoghurt die ik uit laat lekken, maar ik lees ook wel eens dat mensen hangop van karnemelk maken. Misschien is dit alles ook wel streek- en tijdsgebonden. Ik ben eigenlijk wel benieuwd. 

In een oude 'Limburger Koerier' uit 1929 (een inmiddels digitale versie van deze krant) las ik de volgende marktprijzen (let vooral even op de prijs voor fluitkaas):

Boter 90 cent per pond. Eieren 6 - 6 1/2 cent per stuk. Roomkaas 45 - 80 cent per pond. Fluitkaas 30 cent per kilo. Herfsche kaasjes 25 - 30 cent per stuk.

Pastaschelpen met kaas uit de oven

Als er iets is dat ik iedere dag zou kunnen eten (behalve een bruine boterham met kaas) dan is dat volgens mij wel pasta met homemade tomatensaus en kaas. Meestal komt het in de vorm van spaghetti met geraspte parmezaanse kaas op tafel, maar als we eters krijgen dan maak ik vaak een luxere variant zoals deze pastaschelpen met kaas uit de oven. Het recept komt uit 'Passione' van Gennaro Contaldo. 

Normaal gesproken maak ik de tomatensaus met gepelde tomaten uit blik, maar dit keer heb ik me uitgesloofd en verse tomaten met knoflook, olijfolie, peper, zout en kruiden in de oven gedroogd en daarna gepureerd. Erg lekker, hoewel een tomatensaus gemaakt van gepelde tomaten ook heerlijk is. 

Gennaro Contaldo heeft het in zijn kookboek over 16 grote pastaschelpen. Misschien zijn in Italië reuzenschelpen te koop, maar de exemplaren die ik in huis heb zijn te klein om vier schelpen per persoon te serveren. Meestal gebruik ik zes tot acht schelpen per persoon (zo'n 200-300 gram). Zeker met een salade en brood erbij is dat voldoende.

Bij de pasta die op de foto staat heb ik iets minder tomatensaus gebruikt dan in het recept vermeld staat. Ter compensatie heb ik een kleinere soort trostomaten mee de oven in laten gaan.

200-300 gram grote pastaschelpen

1 bol mozzarella

3 eetlepels geraspte parmezaanse kaas

Voor de Salsa di pomodori

4 eetlepels olijfolie

2 tenen knoflook, fijngehakt

800 gram gepelde tomaten (2 blikken)

tijm en oregano

peper en zout uit de molen

Voor de vulling

150 gram ricotta

1 bol mozzarella

2 eetlepels geraspte parmezaanse kaas

verse basilicumblaadjes

peper en zout uit de molen

Kook de pastaschelpen al dente en laat ze afkoelen.
Fruit voor de tomatensaus (salsa di pomodori) de knoflook in de olijfolie. Voeg de overige ingrediënten toe en laat de saus ongeveer 25 minuten pruttelen.
Snijd voor de vulling de mozzarella in kleine stukjes en meng dit met de ricotta, parmezaanse kaas, peper en zout.
Vul iedere pastaschelp met een blaadje basilicum, verdeel het kaasmengsel erover en dek de schelpen vervolgens weer af met een blaadje basilicum.
Giet een laag tomatensaus in een ovenschaal en leg er de gevulde schelpen op. Giet de rest van de saus erover, bestrooi die met parmezaanse kaas en bedek het geheel met plakjes mozzarella.
Zet de schaal ongeveer 40 minuten in de oven op 200 graden.

De pastaschelpen smaken lekker met een salade en knapperige ciabatta.

Gelukkig Nieuwjaar

Vanuit de keuken wens ik iedereen een heerlijk 2012!