Walnoten-honingkoek

Ik kreeg laatst van Mrs. Bramley een recept van walnoten-honingkoek. Het recept is afkomstig van familie van Mrs. Bramley die een imkerij hebben en een tuin vol walnotenbomen. Zij maken deze koek dus grotendeels met eigen producten. Ik stel me ook zo voor dat ze het recept zelf bedacht hebben of dat het wellicht een oud familierecept is, maar mijn fantasie slaat soms snel op hol. Misschien hebben deze mensen niet eens een tuin vol walnotenbomen, maar slechts één of twee bomen en komt dit recept uit een standaard kookboekje. Maar zolang ik dat niet weet mag mijn fantasie wel een beetje meewerken.

Voor wie deze walnoten-honingkoek gaat maken: laat hem even één tot twee dagen staan alvorens ervan te proeven. Hij is dan zoveel lekkerder en completer. 

Voor de bodem

225 gram bloem

snufje zout

100 gram kristalsuiker

225 gram roomboter

1 ei

fijngeraspte schil van 1 citroen

Voor het sierlaagje 

175 gram boter

4 eetlepels honing

4 eetlepels kristalsuiker

175 gram donkerbruine basterdsuiker*

5 eetlepels slagroom

450 gram walnoten (gepeld)

* Ik kom er bij het uitschrijven van dit recept achter dat ik de donkerbruine basterdsuiker over het hoofd gezien heb. In de koek op de foto zit dit ingrediënt er dus niet in. Waarschijnlijk zal de toplaag er nog kleveriger door worden, maar ook behoorlijk zoeter.

Bekleed een bakplaat van 28 x 35 cm met bakpapier. 

Zeef de bloem en het zout boven een kom. Doe de suiker en boter erbij en wrijf het geheel door elkaar tot het mengsel op grof broodkruim lijkt. Meng het ei en de citroenschil erdoor.

Druk het mengsel in de bakplaat en zet het 10 minuten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 190' C (hete luchtoven op 180' C).

Haal het deeg uit de koelkast en prik er hier en daar in met een vork. Zet de bakplaat 15 minuten in het midden van de oven.

Verhit voor het sierlaagje de boter met de honing en suikers in een pan tot de boter gesmolten is. Breng het aan de kook en laat het zonder te roeren 2 minuten koken.

Neem de pan van het vuur en meng de slagroom en de walnoten erdoor. Schep dit mengsel over het deeg en bak de walnoten-honingkoek 25 minuten in het midden van de oven op 190' C.

Laat de koek volledig afkoelen en snijd ze in repen of vierkanten.

Bramleys uit de oven

Het zijn niet de mooiste appels om te zien, deze Bramley's Seedling met hun plekjes, maar wel erg lekker van smaak. Hij wordt zelfs door chefkoks genoemd als de beste appel om mee te koken.

Verleden week krijgen we weer een zak vol van deze Bramleys. Ik zou bijna willen zeggen van Mr. and Mrs. Bramley, maar dat is natuurlijk niet zo. Door de naam krijg ik er alleen zo'n Downton Abbey gevoel bij, met apple pie en andere lekkernijen uit de keuken downstairs.

Behalve de Bramley's Seedling kregen we ook een zak met verse walnoten. Een heerlijke combinatie om te verwerken in 'appels uit de oven'. Meestal worden de appels uitgehold en gevuld met boter, suiker of honing, kaneel en noten, maar omdat deze onbespoten valappels mogelijk bewoners kunnen hebben, snijd ik de appels liever in partjes en doe dat met de andere ingrediënten in een ovenschaal.

Een heerlijk en vooral gemakkelijk te maken toetje, al dan niet geserveerd met custard of dikke room.

Downton Abbey Kitchen

Downton Abbey Kitchen

appels

walnoten

suiker of honing

kaneel

klontjes roomboter

Maak de appels schoon en snijd ze in partjes. Verdeel dit samen met de walnoten over een ovenschaal. Strooi de kaneel en de suiker erover. Leg hier en daar een klontje boter tussen de appelschijfjes en zet de schaal ongeveer een half uur in de oven op 200' C.

Radicchiosalade met linzen, vijgen en walnoten

Ik mopper wel eens dat er hier, in deze regio, zo weinig bijzondere producten te krijgen zijn. Het voordeel daarvan is wel dat iedere keer als ik in een walhalla terecht kom, ik ontzettend kan genieten van wat ik allemaal aan bijzondere producten tegenkom.
Twee weken geleden waren we weer in zo'n waanzinnige Duitse Marktkauf. En daar zag ik tot mijn grote vreugde radicchio liggen. Van die mooie rode slakroppen.
Ik heb er een salade van gemaakt, gebaseerd op de radicchiosalade van Ottolenghi uit de Guardian. Een en ander heb ik aangepast en toegevoegd. Om eerlijk te zijn vond ik de smaak van gegrilde radicchio, zoals dat in het recept van Ottolenghi staat, helemaal niet zo lekker. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
De vijgen en granaatappelpitten heb ik zelf aan het recept toegevoegd.

100 gram linzen (le puy)

1 laurierblaadje

3 eetlepels vijgen-balsamicoazijn

50 ml olijfolie

1 eetlepel honing

100 gram walnoten

50 gram honing

1/4 theelepel gemalen chilipeper

1/2 theelepel kurkuma

zout en peper

1/2 radicchio

een handvol verse basilicum, dille en peterselie

4 verse vijgen

1 granaatappel

kaas naar smaak 

(bijvoorbeeld een geiten-, schapen- of blauwschimmelkaas)

Kook de linzen met wat zout en het laurierblad. Laat ze vervolgens afkoelen. Maak een dressing van de vijgen-balsamicoazijn, olijfolie en honing. Doe de helft daarvan door de linzen.

Maak een pasta van de honing, chilipeper, kurkuma, zout en peper. Meng de walnoten erdoor en zet ze zo'n 15-20 minuten in de oven op 150' C. Ze moeten droog en crunchy zijn. En een klein beetje plakkerig.

Snijd de vijgen in parten, haal de pitjes uit de granaatappel en snijd de radicchio in repen. 

Maak de salade door de linzen te mengen door de radicchio. Voeg vervolgens de vijgen, granaatappelpitten, kruiden, kaas en walnoten toe. Druppel de resterende dressing over de salade.

Ik heb de salade zelf op een platbrood geserveerd en later opgerold om te eten.

Dierendag

Ik ben eigenlijk wat laat met het posten van deze blog. De meeste mensen hebben vast al gegeten. 

Het is vandaag namelijk EetGeenDierenDag, de jaarlijkse actie van Wakker Dier om in ieder geval één dag (vandaag) geen vlees te eten en even stil te staan bij de dieren in de vee-industrie.

En suggesties voor vegetarische gerechten vind je natuurlijk op deze blog.

De foto's zijn gemaakt in de Vechtstreek, waar we de negende etappe van het Pieterpad liepen. En behalve van het landschap kan ik ook genieten van deze Blaarkoppen* (een oud koeienras), die vredig in de schaduw lagen te genieten van het mooie nazomerweer. 

* Een oplettende lezer attendeerde mij erop dat deze koeien geen Blaarkoppen zijn maar Fleckvieh.