Een heerlijke voorleesborrel

Vanmiddag was het in onze bibliotheek niet alleen genieten van hapjes en drankjes, maar ook van de smakelijke columns van Onno Kleyn uit 'een bundel vol kookgeluk' die werden voorgelezen door de burgemeester. 
2013 is immers uitgeroepen tot het Jaar van het Voorlezen. Niet alleen voor kinderen, maar voor iedereen. Afgelopen woensdag gingen de Nationale Voorleesdagen (voor kinderen) van start en vanmiddag had onze bibliotheek een voorleesborrel (voor volwassenen) georganiseerd. 
Behalve dat ik het boekje en de voor te lezen columns uitzocht, culinaire columns passen wat mij betreft goed bij een voorleesborrel, mocht ik natuurlijk ook voor de hapjes zorgen. En zo stond ik gisteren een groot deel van de dag in de keuken om de drankjes voor de voorleesborrel te vergezellen van zo'n 200 eenvoudige en smakelijke hapjes. 

Dit is wat ik gemaakt heb:

Tortilla rolletjes

gevuld met (van rechtsboven met de klok mee)

- roomkaas, gegrilde rode paprika en oregano
- roomkaas, gegrilde groene paprika, rucola, pijnboompitten, pecorino
- pesto, avocado, pijnboompitten, lente-ui
- roomkaas, gegrilde oranje paprika
- geitenkaas, rucola, honing, walnoten

Caprese prikkers

Mozzarella-basilicum-tomaat met wat Maldon zeezout, gemalen rode peper, olijfolie en balsamico bianco.
Eigenlijk had ik een echte oude donkere balsamico moeten gebruiken. Er werd immers ook een column uit de bundel van Onno Kleyn voorgelezen over de echte balsamico. Maar ik vind die donkere balsamico weer zo'n smet op dat witte van de mozzarella.

Jaren geleden kreeg ik van iemand een recept voor hartige muffins. Ik heb ze vaak gemaakt, maar gisteren ging het helemaal mis. De smaak van de olijfolie overheerste en de structuur van het deeg was ronduit onaangenaam. Hoe het kan dat het juist nu mis gaat, terwijl ik zo vaak in de keuken sta. Een collega noemde het al de wet van Murphy.
Gelukkig stond er in Vegalicious van Alice Hart ook een recept voor hartige muffins en in dit geval zonder olijfolie.
Ik heb het basisrecept aangehouden. De keuze voor het soort groente en kaas is mijn eigen invulling. Eigenlijk is het gewoon een bekende Griekse combinatie.

Minimuffins met courgette, feta en munt

25 gram gesmolten boter

190 gram zelfrijzend bakmeel

2 eetlepels fijngeraspte Parmezaanse kaas

een snufje zout

een flinke mespunt geraspte nootmuskaat

1,75 dl melk

1 ei, losgeklopt

150 gram gerapte courgette

1 à 2 lente-uitjes in dunne ringetjes

100 gram feta

2 eetlepels versgehakte munt

Roer het meel, 1 eetlepel Parmezaanse kaas, het zout en de nootmuskaat in een kom door elkaar. Klop in een andere kom de melk, het ei en de gesmolten boter door elkaar. Roer beide mengsels door elkaar.

Voeg de geraspte courgette, lente-ui, feta en munt toe.

Smeer een muffinvorm voor 24 minimuffins in met wat boter (of zet papieren bakjes in de holtes) en verdeel het deegmengsel over de holtes van de muffinvorm. Strooi de resterende Parmezaanse kaas erover en bak de muffins in 15-20 minuten in een voorverwarmde oven op 190' C.

De muffins kunnen zowel warm als koud gegeten worden. 

De pizzaschep

Ik had me ooit voorgenomen om mijn blog reclamevrij te houden, maar de grens daarbij is soms moeilijk te bepalen. Als ik het over een kookboek of over een winkel heb, maak ik in principe al reclame. Dat hoeft ook niet verkeerd te zijn, zolang ik zelf maar kan bepalen op welke manier ik het publiceer. Zoals nu over de pizzaschep. 

Een tijd geleden werd ik benaderd door Kookpunt met de vraag of ik een artikel op mijn blog wilde schrijven over bijvoorbeeld een product uit hun winkel. Ik heb de website bekeken en het ziet er geweldig uit. Kookpunt wordt ook genoemd als dé kookwinkel van Nederland, met topmerken als KitchenAid, Nordic Ware en Le Creuset en met een oppervlakte van bijna 4000m2.
Ik heb een reis langs de vele producten van Kookpunt gemaakt, heb er serieus over nagedacht of ik voor één van de bakgereedschappen zou gaan, mezelf op een kookboek zou trakteren of me in de patisserie zou storten, maar uiteindelijk koos ik voor de pizzaschep.
Ik heb immers een pizzasteen, een goed pizzarecept, maar nog geen pizzaschep (en eigenlijk ook nog geen echte pizza oven). En juist dat was een gemis in de keuken. In ieder geval bij het bakken van pizza's. Ik kreeg ze nooit goed overgeheveld op de steen, waardoor de mooie ronde vorm van de nog ongebakken pizza soms als een geplooid product op de steen belandde met de helft van de ingrediënten ernaast.

Al geruime tijd droomde ik van een mooie pizzaschep (eigenlijk een met zo'n lange steel, maar dat is ook wel weer onhandig) en nu heb ik er dan eindelijk een in huis. Een geweldige schep, gemaakt van ecologisch duurzaam hout, licht in gewicht en lekker groot, al was ik even bang dat hij niet in de breedte van mijn oven zou passen. Maar dat ging gelukkig goed.
Je moet er wel voor zorgen dat er een beetje bloem of semolina (fijngemalen griesmeel) op de plank ligt en de belegde pizza er ook niet te lang op blijft liggen. Anders wordt het deeg te vochtig, waardoor de pizza niet gemakkelijk van de pizzaschep glijdt. 
Maar wat mij betreft is de pizzaschep een fantastische aanwinst. 

De pizza op de foto is belegd met mozzarella, gegrilde venkel, gegrilde courgette en tijm.
Dit is het recept, zoals ik het ook eerder bij La Pizza schreef.

Voor vier kleine pizza's of twee grote

400 gram bloem

1 zakje gedroogde gist of 25 gram verse gist

1 theelepel zout

2,5 dl lauwwarm water

Maak een papje van de gist, een beetje bloem en een halve deciliter van het lauwwarme water. Laat het een tijdje staan, zodat de gist gaat werken en er kleine luchtbellen ontstaan.

Meng het zout door de bloem. Maak een kuiltje in het midden van de bloem en voeg hier het gistmengsel en de rest van het water aan toe. Kneed het geheel tot een soepel en elastisch deeg, ongeveer een kwartier en laat het onder een vochtige doek en op een warme plek rijzen tot het in volume verdubbeld is.

Verdeel het deeg in twee of vier porties. Kneed de deegbal nog een paar minuten goed door. Strooi wat bloem of semolina op het werkblad en rol het deeg uit tot de gewenste dikte.

Beleg de bodem vervolgens met stukjes mozzarella, venkel en courgette. Bestrooi de pizza met tijm, druppel er eventueel nog wat olijfolie over en bak de pizza op de pizzasteen in een zo heet mogelijke oven in zo'n 10 minuten gaar.

Een opgerold Nieuwjaar

Als kind stond ik rond het eind van het jaar vaak met mijn moeder en zus in de keuken om dikke wafels te bakken. Een Limburgse traditie, want op Nieuwjaarsdag was het de gewoonte om die wafels mee te nemen op familiebezoek. Soms stonden er wel een paar soorten wafels op tafel. We waren immers niet de enigen van de familie die wafels bakten en meenamen. 

In Drenthe, waar ik inmiddels al weer 10 jaar woon, is het de gewoonte om op Nieuwjaarsdag rollegies te eten, een opgerold kniepertie dat symbool staat voor een nog opgerold jaar, waarvan je niet weet wat het zal brengen. 

In het tijdschrift 'Seasons' uit 2001 staat een heel artikel over deze ijzerkoeken, zoals ze oorspronkelijk genoemd werden. De naam knieperties slaat op het samenknijpen van het deeg tussen de twee platen van het ijzer, waardoor flinterdunne koeken ontstaan. Direct na het bakken worden de koeken rond de steel van een pollepel opgerold.

De traditie van de rollegies gaat terug tot de 16e eeuw. De ijzerkoeken werden uitgedeeld aan kinderen die hun nieuwjaarsliedjes kwamen zingen. Bij het bakken werden er magische krachten toebedeeld aan de koeken en al naar gelang hoe het baksel uitviel, kon je voorspellingen doen.

Bron: Seasons, jaargang 8, nummer 8, december/januari 2001

Ik heb zelf nog nooit knieperties en rollegies gebakken, al heb ik genoeg oude koekijzers. Maar ik heb geen haardvuur en geen treef waar het ijzer op kan leunen. En ook geen elektrisch ijzer.

Verleden jaar kregen we van Mrs. Bramley (van de appels) een blikje met rollegies en het bijbehorende recept. Dat wil ik hier graag delen.

500 gram bloem

500 gram suiker

250 gram boter

3 eieren

1 zakje vanillesuiker

3,5 dl water

Breng het water aan de kook, los de suiker erin op en voeg de rest van de ingrediënten toe. Maak er een glad beslag van.

Doe met een lepel een beetje van het beslag op het ijzer. Na ongeveer 30 seconden haal je het nog zachte koekje van het ijzer en wikkel je het om de steel van een houten pollepel.

Even vasthouden en vervolgens het rolletje van de steel halen. Liefhebbers kunnen het rolletje vullen met slagroom.

In de Seasons stond ook een recept bij het artikel over de knieperties en de rollegies. In dit geval is het geen beslag, maar een deeg waar bolletjes van gemaakt worden. 

Misschien moet ik toch maar eens  een ijzer aanschaffen en zelf aan de slag gaan. Dit is het recept.

1 pond tarwebloem

1/2 pakje roomboter

1/2 pond witte basterdsuiker

4 zakjes vanillesuiker

2 à 3 eieren

snufje zout

snufje kaneel

Kneed alle ingrediënten in een kom goed door elkaar en laat het deeg enige uren in de koelkast staan. Maak vervolgens bolletjes van het deeg en bak de knieperties in een heet ijzer goudbruin.

Ik wens iedereen een gezond, gelukkig en smakelijk Nieuwjaar!